Μανδρίτσα : ένα κεφαλοχώρι
που σήμερα δε θυμίζει τίποτα από το ένδοξο παρελθόν του.
Βρίσκεται στη Ν .Α. Βουλγαρία
Το χωριό ιδρύθηκε το 1639 μ Χ από αρβανιτόφωνους Χριστιανούς
που κατάγονταν απο το Βυθκούκι της Βορείου Ηπείρου.
Μιλούσαν Αρβανίτικα και Ελληνικά .
Το 1913 πολλοί κάτοικοι έφυγαν λόγω του πολέμου για την Ελλάδα
και εγκαταστάθηκαν κυρίως στη Σουρωτή, στις Μάνδρες και στη Μουσθένη .
Το 1919, όταν ο Ελληνικός στρατός κατέλαβε τη Δυτική Θράκη,
πολλοί πρόσφυγες γύρισαν και εγκαταστάθηκαν
στα χωριά Μαυροκλήσι, Πρωτοκλήσι,
με την ελπίδα ότι θα ξαναγυρίσουν στο όμορφο χωριό τους ,
αλλά αυτή η προσδοκία δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ...
Όλα τα πιο κάτω είναι απο μια προσωπική διήγηση του κ.Γιώργου .....
" Αχ Μανδρίτσα, Μανδρίτσα, είχες όλα τα καλά .....
Οι κάτοικοι είχαν μεγάλη παραγωγή με μούρα και μετάξι .
Δημιούργησαν πολλούς δεσμούς με Εβραίους παραγωγούς στο Σουφλί...
... τα σπίτια ήταν διώροφα από πλίνθους χωμάτινους
και πλεγμένα με ξύλα,
οι δρόμοι φτιαγμένοι με πέτρα .....
..... μου έκανε εντύπωση ότι είχαν και γυναικολογική κλινική.
Μετά από δύο επισκέψεις στο χωριό διαπίστωσα ότι
ο Αθανάσιος Πεϊκίδης με γυμνασιακές σπουδές στη Αδριανούπολη,
μετέπειτα πτυχιούχος στην Ιατρική Αθηνών,
το 1893 ειδικεύθηκε στο Παρίσι στη μαιευτική γυναικολογία .
Το 1898 γυρίζει στο χωριό και χτίζει σπίτι και κλινική στο ισόγειο. "
Οι φωτογραφίες είναι από ό,τι σώζεται σήμερα ,
εικόνες ερημιάς και εγκατάλειψης .....
Παραμένει επίσης το καμπαναριό και η εκκλησία του Αγίου Δημητρίου
και αρκετές ταφόπλακες που χαρακτηρίζουν την ιδιότητα του τεθνεώτος,
όπως και οι εικόνες της εκκλησίας και το τέμπλο...
Πολλές ευχαριστίες στη μπάμπω Σουλτάνα
για τη θερμή υποδοχή και τα φρέσκα αυγά ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου