Κυριακή 27 Μαρτίου 2016

Εγχειρίδιον περί της επαρχίας Φιλιππουπόλεως


Μαρίτσα Ίζτοκ-Марица изток-Maritza Iztok

Μαρίτσα Ίζτοκ 1

Στο Γκαλάμποβο βρίσκεται η μεγαλύτερη θερμική μονάδα 
παραγωγής ενέργειας ,
η πιο σύγχρονη της ΝΑ Ευρώπης .
Το συγκρότημα Μαρίτσα-Ίζτοκ 1
είναι μονάδα εξόρυξης άνθρακα και παραγωγής ενέργειας , 
που λειτουργεί από το 1952.

Έχει ισχύ 670 MW.
Το 1998 αγοράστηκε από την αμερικανική εταιρεία 
AES Corporation.





Μαρίτσα Ίζτοκ 2

Το Μαρίτσα Ίζτοκ 2 είναι το μεγαλύτερο 
Θερμικό Ενεργειακό Συγκρότημα της Βουλγαρίας.
Βρίσκεται δίπλα στο χωριό Ραντέτσκι 
και την τεχνητή λίμνη Οφτσαρίτσα.




Η κατασκευή του άρχισε το 1962,
εγκαινιάστηκε το 1966 ,
επεκτάθηκε με τέσσερις ακόμα μονάδες στα χρόνια 1979-1995.
Το 1977 και το 1980 κατασκευάστηκαν δύο υψικάμινοι 
ύψους 325 μέτρων.



Η ισχύς του συγκροτήματος είναι 1630 ΜW
και εξασφαλίζει το 30% της ηλεκτρικής ενέργειας 
της Βουλγαρίας


Ανήκει στο βουλγαρικό κράτος 
(θυγατρική εταιρεία της Bulgarian Energy Holding EAD)




Μαρίτσα Ίζτοκ 3

Είναι το τρίτο κατά σειρά 
Θερμικό Ενεργειακό Συγκρότημα της Βουλγαρίας.
Έχει ισχύ 840MW 
και μια υψικάμινο ύψους 325 μέτρων.


Ανήκει στην εταιρεία Energiina Kompaniya Maritsa Iztok 3 AD
(73% η  αμερικανική Contour Global και 27% η βουλγαρική ΝΕΚ )









Δευτέρα 14 Μαρτίου 2016

Τελετουργίες και δρώμενα στην Θρακική Αποκριά


Την Κυριακή της Τυρινής, στην Αγχίαλο της Βόρειας Θράκης συνήθιζαν να πηγαίνουν στην παραλία, όπου διοργάνωναν τελετουργικούς ιππικούς αγώνες, ο νικητής των οποίων έπαιρνε ως έπαθλο μαντίλια. Η ανταγωνιστική τελετουργία των αγώνων σχετίζεται με την έννοια της ενδυνάμωσης των πνευμάτων της φύσης και της βλάστησης, που ο λαός πιστεύει ότι ξυπνούν αυτή την περίοδο. Στο ίδιο πλαίσιο, επιστρατεύονται ηλιολατρικές τελετουργίες, όπως το άναμμα φωτιάς που την υπερπηδούν όλοι -εξορκίζοντας μάλιστα τα βλαπτικά έντομα με την επωδή «ψύλλ' κόρφες στον καλόγερο»- στο πλαίσιο μιας καθαρτήριας τελετουργίας, που κατά τον Γ.Α. Μέγα αποσκοπεί στον εξορκισμό και των δαιμονικών, άρα επικίνδυνων για τον άνθρωπο πνευμάτων, αλλά και των δαιμονοποιημένων από τον λαό ασθενειών. Αυτές τις εθιμικές πυρές, στα χωριά της Ανατολικής Θράκης τις ονομάζουν «μπουμπούνες».
Στο Σιναπλί και στο Καβακλί της Βόρειας Θράκης συνήθιζαν τους τελετουργικούς πυροβολισμούς στη διάρκεια των αποκριάτικων γλεντιών. Είναι βέβαια γνωστό ότι οι τελετουργικά δημιουργημένοι θόρυβοι έχουν -κατά τη λαϊκή πίστη- την ιδιότητα να αποδιώκουν τα κακοποιά πνεύματα, και αυτή ακριβώς είναι η λειτουργικότητά τους, στο πλαίσιο των τελετουργιών που μας απασχολούν εδώ. Σε ένα δεύτερο ωστόσο επίπεδο, τα ίδια τελετουργικά στοιχεία λειτουργούν και επικοινωνιακά, υπό την έννοια της διά του πανηγυρικού θορύβου γνωστοποίησης, κάποτε δε και επισημοποίησης, ενός σημαντικού για τη ζωή των ανθρώπων γεγονότος: χωρίς πυροβολισμούς, σε πολλές ελληνικές περιοχές, ο αρραβώνας ή ο γάμος δεν μπορούσε να θεωρηθεί τελειωμένος και ολοκληρωμένος.
Μια τελευταία παρατήρηση αφορά τα συνήθη, σε παρόμοιες οριακές στιγμές και διαβάσεις, τελετουργικά μαντεύματα. Την τελευταία Κυριακή της Αποκριάς οι κοπέλες, στη Βόρεια Θράκη, αλάτιζαν την τελευταία μπουκιά του δείπνου, και την κρατούσαν κάτω από το μαξιλάρι τους, περιμένοντας ότι θα έβλεπαν τον άντρα που θα παντρεύονταν. Την επόμενη πάλι μέρα, την Καθαρή Δευτέρα, στην Ανατολική Θράκη, η κοπέλα που ήθελε να προκαλέσει μαντικό περί γάμου όνειρο, στο πλαίσιο μιας τελετουργικής ονειρομαντείας, τυλιγόταν με «χρυσομάντιλο», το οποίο έδενε πίσω της με τρεις κόμπους ή έβαζε μια τελετουργική πίτα κάτω από το μαξιλάρι της, που ονομαζόταν «αρμυροκουλούρα» ή «σαρακοστοκουλούρα».
Η στιγμή θεωρείται από τον λαό κατάλληλη για την άσκηση τελετουργικής μαντείας, και μάλιστα για το κρίσιμο ζήτημα του γάμου, που σχετίζεται με την έννοια της γονιμότητας, αφού τις ίδιες μέρες τα μαγικά, παντοδύναμα και μαντικά πνεύματα των νεκρών προγόνων βρίσκονται στον «πάνω κόσμο» και πλησιάζουν τους ζωντανούς. Στην πίστη άλλωστε αυτή στηρίζεται και η νεκρολατρική πρακτική των Ψυχοσάββατων, που έχει υιοθετηθεί -υπό χριστιανικό βέβαια επικάλυμμα και με τους δικούς της όρους- και από την Ορθόδοξη Εκκλησία. Είναι πράγματι εορτολογική περίσταση τελετουργικά φορτισμένη, γι' αυτό και ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα για την ατομική, οικογενειακή και συλλογική-κοινωνική ζωή του λαϊκού ανθρώπου.
 Απόσπασμα από άρθρο του Μ.Γ. Βαρβούνη στο ένθετο "Βιβλιοθήκη" της Ελευθεροτυπίας 5 Μαρτίου 2011.

Κυριακή 6 Μαρτίου 2016

Σιλίστρια-Силистра


Άποψη του ρωμαϊκού τάφου της Σιλίστριας , 
που κατασκευάστηκε στα μέσα του 4ου αιώνα μ.Χ
επί εποχής Θεοδοσίου του Μεγάλου .
Τότε η πόλη ονομαζόταν Δορύστολον (Durostorum).


Η Φιλιππούπολις επί Τουρκοκρατίας κατά τον δέκατον όγδοον αιώνα










Αρχείον του Θρακικού Λαογραφικού και Γλωσσικού Θησαυρού τόμος ΙΒ΄ 1945-46.