Ο Γεώργιος Γουναρόπουλος από τη Σωζόπολη

 Στη Σωζόπολη θα υπάρχει άγαλμα του παγκοσμίου φήμης καλλιτέχνη 

Γιώργου Γουναρόπουλου

Ο Γουναρόπουλος γεννήθηκε το 1889 στη Σωζόπολη και ήταν το έκτο, τελευταίο παιδί της οικογένειας. Το 1904 μετανάστευσε με την οικογένειά του στην Ελλάδα. Ο Γουναρόπουλος έδωσε εξετάσεις και μπήκε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας.

Το 1975, η Εθνική Πινακοθήκη τον βράβευσε για την τεράστια προσφορά του στην τέχνη.

Ο Γουναρόπουλος είχε νίκελ ύφος. Το Παρίσι στις αρχές του 20ου αιώνα

 συνέβαλε στην απόρριψη του ακαδημαϊσμού, αλλά και του ιμπρεσιονισμού 

και στη δημιουργία ενός εντελώς προσωπικού τρόπου ζωγραφικής, 

που δεν είναι εύκολο να ταξινομηθεί και να κατηγοριοποιηθεί.

Οι πίνακές του είναι υπερβατικές ασώματες φόρμες σχεδιασμένες με λίγες γραμμές

 που χάνονται σε ονειρεμένους τόνους του μπλε, του κιτρινοκόκκινου και του μωβ. 

Στα έργα του Γουναρόπουλου γυναικείες φιγούρες, δέντρα, νεκρές φύσεις 

με ψάρια και στρείδια συνδυάζονται με παραμυθένια ποιητικά οράματα. 

Ακόμη και τα πορτρέτα του με κάρβουνο ή μολύβι

 έχουν τον φευγαλέο χαρακτήρα ενός ονείρου.

Ως καλλιτέχνης ο Γουναρόπουλος ήταν πολύ παραγωγικός. 

Έργα του σώζονται και εκτίθενται στο Μουσείο Γ. Γουναρόπουλου, 

στην Εθνική Πινακοθήκη της Ελλάδος, 

στο Τελλόγλειο Ίδρυμα Τέχνης του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης

 και σε άλλες δημόσιες και ιδιωτικές συλλογές. 

Ο Γουναρόπουλος υπογράφει τα έργα του με λατινικά γράμματα 

ως G. Gounaro.

Πηγή : burgasnews.com

Ο κ. Καρολίδης εν Φιλιππουπόλει

 Εφημερίδα "Φιλιππούπολις" 17 Σεπτεμβρίου 1902.

Ο κύριος Γρ. Μαρασλής

 Εφημερίδα "Φιλιππούπολις" 12 Σεπτεμβρίου 1902.

Αντώνιος Κομιζόπουλος, το 4ο μέλος της Φιλικής Εταιρείας

Ο Αντώνιος Κομιζόπουλος ήταν Έλληνας έμπορος και το 4ο μέλος της Φιλικής Εταιρίας.

Καταγόταν από τη Φιλιππούπολη. Το 1815 ενώ βρισκόταν στη Μόσχα έγινε μέλος της Φιλικής Εταιρίας. Τρία χρόνια αργότερα, με πρωτοβουλία του Νικολάου Σκουφά, έγινε μέλος της Αόρατης Αρχής και υπέγραφε με τα γράμματα Α.Ε. Μύησε πολλά σημαντικά πρόσωπα στη Φιλική Εταιρία μεταξύ των οποίων τον Χριστόφορο Περραιβό και αφιέρωσε μεγάλο μέρος της περιουσίας του για τον αγώνα. Ο Εμμανουήλ Ξάνθος διέσωσε αρκετές επιστολές του Κομιζοπούλου τόσο προς τον ίδιο όσο και προς άλλους Φιλικούς.[1]

(...) από τα ιδρυτικά μέλη της Εταιρείας θα παραμείνει στη ρωσική πρωτεύουσα μόνο ο Αθανάσιος Τσακάλωφ, αλλά συντροφιά με ένα άλλο σημαντικό στέλεχος που είχε εν τω μεταξύ κατηχηθεί, τον μεγαλέμπορο Αντώνιο Κομιζόπουλο από τη Φιλιππούπολη, που είχε πάρει και τα αρχικά Α Ε.

Οι δυό τους έλαβαν μέρος στο επεισόδιο του Νικ. Γαλάτη, όταν ο τελευταίος έφθασε στη Μόσχα, κατευθυνόμενος προς την Πετρούπολη για τη συνάντηση με τον Ιω. Καποδίστρια. Εξάλλου, οι δύο Φιλικοί υποδέχθηκαν στη Μόσχα και τους γνωστούς μας οπλαρχηγούς Ι. Φαρμάκη, Ηλία Χρυσοσπάθη, Παναγιώτη Δημητρόπουλο καθώς και τον Αναγνώστη Παπαγεωργίου (Αναγνωσταρά), που εν τω μεταξύ κατηχημένοι από τον Σκουφά στην Οδησσό κατευθύνονταν και αυτοί προς την Πετρούπολη για να διεκδικήσουν τις αμοιβές τους για τις υπηρεσίες που είχαν προσφέρει στον ρωσικό στρατό και εν συνεχεία να αναδειχθούν σε δραστήρια στελέχη της Εταιρείας.[2]

Σφραγίδα της μυστικής Αρχής της Εταιρείας. Τα γράμματα αντιστοιχούν στα αρχικά των κύριων ονομάτων των Αρχηγών της Εταιρείας, στα οποία προτάσσεται του Καποδίστρια: Ι: Ιωάννης Καποδίστριας, Α: Άνθιμος Γαζής, Α: Αθανάσιος Τσακάλωφ, Π: Παναγιώτης Σέκερης, Ν: Νικόλαος Σκουφάς, Ε: Εμμανουήλ Ξάνθος, Π: Παναγιώτης Αναγνωστόπουλος, Α: Αντώνιος Κομιζόπουλος, Α: Αθανάσιος Σέκερης. Το γράμμα Ε αντιστοιχεί στη λέξη Ελλάς.[3]

 [1] Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς Μπριτάννικα, τ.29

[2] https://argolikivivliothiki.gr/2020/04/09/athanasios-tsakalov/

[3] https://argolikivivliothiki.gr/2020/04/09/athanasios-tsakalov/

Θεοδόσιος Μητροπολίτης Μήδειας και Σωζοπόλεως

 

Περιοδικό "Θρακικά" τόμος Α΄

Η λαίδη Μονταγκιου στη Φιλιππούπολη 1717-Lady Montagu in Philippopolis of 1717-Лейди Монтагю във Филипопол на 1717 година

πίνακας της Lady Montagu υπό Charles Jervas (μετά το 1716)

 Η Λαίδη Μαίρη Γουόρτλευ Μόνταγκιου (1689-1762) πέρασε απο τη Φιλιππουπολη την άνοιξη του 1717 καθ'οδόν  προς Αδριανούπολη και Κωνσταντινούπολη συνοδεύοντας τον συζυγό της διπλωμάτη- πρεσβευτη και στην επιστολή της προς την Πριγκήπισσα της Ουαλίας περιγράφει τις εντυπώσεις της απο το ταξίδι αυτο.
  Ειναι εντυπωσιακο οτι αναφέρει ότι τη Φιλιππούπολη τη διαρρέει ο ποταμός Έβρος (δεν τον αναφέρει σαν Μαρίτσα), όπως και η μαρτυρία της ότι στην ίδια πόλη κατοικούν σχεδόν καθ'ολοκληρίαν Έλληνες ,ότι υπάρχουν μερικές 'αρχαίες' χριστιανικές εκκλησίες ,υπάρχει επίσκοπος και εκεί ζούν μερικοί απο τους πιό πλούσιους Έλληνες που κρύβουν όμως τον πλούτο τους για να προστατευθούν.Ακολούθως αναφέρει οτι το μέρος από εκεί μέχρι την Αδριανούπολη είναι από τα καλύτερα του κόσμου.Προφανώς συνετέλεσε και η άνοιξη σε αυτό μιας και η ίδια αναφερει οτι όλα στο τοπίο ήταν ανθισμένα και χαρούμενα!!
Παρακάτω παραθέτουμε τις σελίδες με το πρωτότυπο κείμενο.

1896. Επιστολή του Γρηγορίου Βερναρδάκη

αρχείο Δημήτρη Γκεντσίδη

ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΒΕΡΝΑΔΑΚΗΣ 1848-1925. 

 Έλληνας φιλόλογος, παλαιογράφος καθηγητής πανεπιστημίου,

αδελφός του δραματουργού Δημήτριου Βερναδάκη 

και του οικονομολόγου Αθανασίου Βερναδάκη.

Γεννήθηκε στη Μυτιλήνη το 1848 .

Σπούδασε στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών,

 όπου αναγορεύθηκε διδάκτορας το 1871.

Πήγε για σπουδές στη Λειψία και στο Βερολίνο .

Επέστρεψε στη γενέτειρά  του ως γυμνασιάρχης στη Μυτιλήνη (1880-1894).

 Στη συνέχεια έγινε διευθυντής 

των Ζαρίφειων Διδασκαλείων Φιλιππουπόλεως

 (1895-1898).

Μαθητές των Ζαρίφειων Διδασκαλείων Φιλιππουπόλεως.

Ανάμεσά τους ο Κώστας Βάρναλης

Από τη Φιλιππούπολη στάλθηκε η παρούσα επιστολή.

 Το 1895 φοίτησε εκεί και ο γνωστός Κώστας Βάρναλης.

Από το 1904 μέχρι το 1905 διετέλεσε κοσμήτορας 

στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Βιώσασα καλώς και ανέτως .... ομοιότητες -Kато са живели добре ..прилики след 13 века -Having lived well and comfortable...similarities

Πόσες αλήθεια ομοιότητες έχουν αυτες οι δυο επιτάφιες πλακες -στήλες αν και τις χωριζουν 13 αιώνες.....
Ποιός προέτρεψε και κατεύθυνε το χέρι που ενέγλυψε την επιγραφή στη νεώτερη πλακα να αναφέρει το "ΒΙΩΣΑΣ ΑΝΕΤΩΣ"και να μοιάζει τόσο στην παλαιότερη  ;
Πόσο ισχυρός ειναι ο πολιτισμός και η παραδοση που περασε αναλλοίωτη απο γενιά σε γενιά  μετα απο 1300 χρονια απο την Ηράκλεια στην Φιλιππούπολη(ή και το αντιστροφο);
Η παρακατω επιγραφη ειναι του 5-6 αιωνα μ.Χ. απο την Ηράκλεια Προποντίδος και προέρχεται- όπου και περιγράφεται αναλυτικά -απο το βιβλιο της Αικατερίνης Ασδραχά  ''Inscriptions chrétienns  et protobyzantines de la Thrace Orientale et de l'île d'Imbros (III-VIIe siècles )

ενώ η παρακάτω στηλη ευρισκεται οπισθεν του ιερού του Ι.Ν. Αγ.Δημητρίου στην παλαιά πολη της Φιλιππούπολης

ανήκει δε στην Άννα Νέμτσογλου-της οποίας εκθειάζεται ο χαρακτήρας (αγαθή και προσηνής)- σύζυγο του μεγαλέμπορα καί τραπεζίτη  Ι. Νέμτσογλου στοιχεία για τον οποίον βρισκουμε στο βιβλίο του Ανδρέα Λυμπεράτου ''Οικονομία Πολιτική και Εθνική Ιδεολογία -Η διαμόρφωση τών εθνικών κομμάτων στη Φιλιππούπολη του 19ου αιώνα''   αναγράφει δέ  ''ΕΥΓΝΩΜΟΝΑΣ ΓΟΝΟΥΣ ΕΚΘΡΕΨΑΣΑ ΜΗΤΗΡ ΒΙΩΣΑΣ(Α)ΝΕΤΩΣ ΑΠΗΛΘΕΝ Η ΑΝΝΑ ΣΥΜΒΙ(Α) ΓΑΘΗ ΠΡΟΣΗΝΙΣ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΝΕΜΤΣΟΓΛΟΥ ΓΟΝΟΥ ΚΑΛΟΥ ΕΞ Α(Γ)ΡΑΦΩΝ     Δεκεμβριου 20 έτος 1868 "


                          

Επιταφια πλακα Δημητριου Ιωαννη Σιτζάνη στη Φιλιππουπολη-надгробната плоча на Димитрий Ситсианис в Пловдив-Sepulchral plate of Dimitrios Sitzanis in Plovdiv 1847

Επιτάφια πλάκα Δημητριου Σιτσάνη

Ι.Ν. Κοιμήσεως Θεοτόκου Φιλιππούπολη           

Οπισθεν του ιερου του Ι.Ν Κοιμήσεως Θεοτόκου στην παλιά πολη της Φιλιππούπολης υπαρχει η ως ανω ενεπίγραφη επιτάφια πλακα.
 Η επιγραφη αναγράφει 

                                    
                                             ΚΡΥΠΤΕΙ ΤΑΦΟΣ ΜΕΝ ΣΩΜΑ

                                                          ΠΡΕΣΒΥΤΟΥ (Η)ΔΗ ΤΟΥ ΕΞ

                                                     ΑΓΡΑΦΩΝ ΙΩΑΝΝΟΥ ΔΗΜΗ

                                                       ΤΡΙΟΥ ΣΙΤΣΑΝΗ ΤΕΤΕΛΕΥ

                                                        ΤΗΚΟΤΟΣ ΕΝΕΤΕΙ 64 ΤΗΣ

                                                         ΗΛΙΚΙΑΣ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥΤΟΥ

                                                      ΔΕ (ΠΝΕΥΜΑ) ΟΥΡΑΝΟΙΣ ΝΥΝ

                                                             ΜΕΤΕΒ(Η) (ΛΑ)ΒΕΙΝ ΒΡΑΒΕΙΑ

                                                 ΤΩΝ ΕΑΥΤΟΥ ΠΕΠΡΑΓΜΕΝΩΝ

                                                         ΟΝ (ΔΙΑΤΑΞΟΙ ΘΕΟΣ) ΕΝ ΣΚΗ

                                                 ΝΑΙΣ ΔΙΚΑΙΩΝ ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ22

                                                         1847 ΕΝ ΦΙΛΙΠΠΟΥΠΟΛΕΙ
Λεπτομερης περιγραφη πολλων επιταφιων πλακων οπως και της ως ανω στο ''Η ΤΗΣ ΦΙΛΙΠΠΟΥΠΟΛΕΩΣ ΙΣΤΟΡΙΑ '' του Κοσμα Μυρτιλου Αποστολιδη σελ.514-549

 Στον ιδιο ναο υπαρχει μεγαλη εικονα του Αγ Ιωαννη του Προδρ. στο τεμπλο αφιερωμα του ιδίου προφανώς (ο αγιογράφος Νικόλαος αδριανουπολίτης τον αναγραφει ως Σιτζιάνη)

Στοιχεια για τον Δημητριο Ιωαννου Σιτσανη ή Σιτζιανη βρισκουμε στο βιβλιο του Ανδρεα Λυμπερατου ''ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ,ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΗ ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ Η διαμορφωση των εθνικων κομμάτων στη Φιλιππουπολη του 19ου αιωνα''

σε αυτο αναφερεται οτι ο Σιτζανης ηταν πλουσιος εμπορος και ιδρυσε μαζι με τον Νεμτσογλου Ι. εναν απο τους μετεπειτα ισχυρους οικους εμπορευομενος αυστριακα προιοντα εργοχειρα και αποικιακα (σελ.64,96,398)

 

Κοσμάς Μυρτίλος Αποστολίδης : στιγμές από τη ζωή του

Το 1889 ο Κοσμάς Μυρτίλος Αποστολίδης

συμμετείχε και βραβεύτηκε στον

" Λασάνειο δραματικό αγώνα ".

Στο αντίτυπο από την κρίση του αγώνα,

που διαβάστηκε στη Μεγάλη Αίθουσα 

του Πανεπιστημίου Αθηνών

από τον εισηγητή Γεώργιο Μιστριώτη,

υπάρχει η ιδιόχειρη υπογραφή του. 

Ο Κοσμάς Μυρτίλος Αποστολίδης δε στάθηκε τυχερός στη ζωή του . 

Έχασε το μεγαλύτερο μέρος της περιουσίας του στην Αίγυπτο και λίγο μετά 

ήρθαν απανωτά χτυπήματα  από τη μοίρα : έχασε τη μονάκριβη κόρη του 

και το 1921 τη γυναίκα του Σμαρώ.

Το ποίημα που έγραψε για την κόρη του :

Ποίημα , από τα σονέτα του , για τη γυναίκα του Σμαρώ :

Έφτασε σε απόγνωση και ήθελε να αυτοκτονήσει.

Τον πρόλαβε η γυναικαδέλφη του,

παίρνοντάς του το όπλο από τα χέρια.

Σ` αυτή την κατάσταση έγραψε το βιβλίο " Τα μοιραία "

που εκδόθηκε στην Αθήνα το 1928

και το αφιέρωσε στο θάνατο της γυναίκας του

Αφιέρωση με την ιδιόχειρη υπογραφή του Χρ. Νεμτσόγλου,

γιου του στενού φίλου του ποιητή Ζήση

Φιλιππούπολη , 13 Σεπτεμβρίου 1932.

Από αριστερά προς τα δεξιά :

Πρόξενος Αργυρόπουλος , Κοσμάς Μυρτίλος Αποστολίδης, Ζ. Νεμτσόγλου

Επιτύμβιο στον Κοσμά Μυρτίλο Αποστολίδη

από τον Περικλή Παπαχριστοδούλου

14 Φεβρουαρίου 1949

Αρχείο Δημήτρη Γκεντσίδη

Ο από Σηλυμβρίας Μητροπολίτης Φιλιππουπόλεως Παΐσιος - 4

Κοσμάς Μυρτίλος Αποστολίδης

" Ο από Σηλυμβρίας Μητροπολίτης Φιλιππουπόλεως Παΐσιος "

Θρακικά , τόμος 3ος

Αθήνα 1932

Ο από Σηλυμβρίας Μητροπολίτης Φιλιππουπόλεως Παΐσιος - 3

Κοσμάς Μυρτίλος Αποστολίδης

" Ο από Σηλυμβρίας Μητροπολίτης Φιλιππουπόλεως Παΐσιος "

Θρακικά , τόμος 3ος

Αθήνα 1932

Ο από Σηλυμβρίας Μητροπολίτης Φιλιππουπόλεως Παΐσιος - 2

Κοσμάς Μυρτίλος Αποστολίδης

" Ο από Σηλυμβρίας Μητροπολίτης Φιλιππουπόλεως Παΐσιος "

Θρακικά , τόμος 3ος

Αθήνα 1932