Η ιστορία της μητρόπολης Δρύστρας κατά το 19ο αιώνα
Η συνθήκη της Αδριανούπολης (2 Σεπτεμβρίου 1829), με την οποία τερματιζόταν ο νικηφόρος για τους Ρώσους πόλεμος με την Οθωμανική Αυτοκρατορία καθόριζε και την ενσωμάτωση της Βραΐ λας στην ηγεμονία της Βλαχίας. Συνεπώς, η
μητρόπολη Προϊλάβας καταργήθηκε και επανασυστάθηκε εκείνη της Δρύστρας, με έδρα και πάλι τη Σιλίστρια και δικαιοδοσία σε όλη την οθωμανική επαρχία της Δοβρουτσάς.
Η μητρόπολη Δρύστρας ήταν μια μικρής σχετικά σημασίας εκκλησιαστική «επαρχία» κατά το 19ο αιώνα, κατέχοντας την 45η θέση στις 82 το 1855, ενώ και η οικονομική της θέση δεν ήταν καλή, καθώς χρωστούσε το 1825 73.500 πιάστρα στο Οικουμενικό Πατριαρχείο.
Άλλωστε η περιοχή της Δοβρουτσάς ήταν αραιοκατοικημένη και οι χριστιανοί, κυρίως
Βούλγαροι και Ρουμάνοι καθώς και Έλληνες στα λίγα αστικά κέντρα, είχαν περιορισμένες οικονομικές δυνατότητες.
Παλιά Σιλίστρια
Φαίνεται πάντως ότι μετά το 1829 έγιναν προσπάθειες να ανασυγκροτηθεί η «επαρχία». Συγκεκριμένα, στις αρχές της δεκαετίας του 1840 ο μητροπολίτης Δρύστρας αποφάσισε να έχει ως έδρα εκτός από τη Σιλίστρια και την Τούλτσα , προφανώς λόγω της οικονομικής ανάπτυξης που γνώριζε η πόλη.
Η ανάπτυξη ωστόσο μιας ισχυρής κίνησης ανάμεσα σε λογίους και εκκλησιαστικούς κύκλους για τη δημιουργία αυτόνομης από το Πατριαρχείο βουλγαρικής εκκλησίας οδήγησε σε κρίση τις σχέσεις της «Μεγάλης Εκκλησίας» με τους Βούλγαρους.
Στην περιοχή της Δοβρουτσάς είχε αναπτυχθεί σχετικά νωρίς, δηλαδή ήδη από τη δεκαετία του 1850, βουλγαρική εθνική κίνηση με κέντρο την Τούλτσα.
Από το καλοκαίρι του 1860 πολλές βουλγαρικές κοινότητες δεν αναγνώριζαν πια τον
πατριαρχικό, ελληνικής καταγωγής, μητροπολίτη Διονύσιο ενώ με την ανακήρυξη της Εξαρχίας, το 1870 συστάθηκε η βουλγαρική (εξαρχική) μητρόπολη του Ρούστσουκ (σημ. Ρούσε), στην οποία υπάχθηκε και η μητρόπολη της Δρύστρας, ή μάλλον όσες κοινότητες, κυρίως οι βουλγαρικές, προσχώρησαν στην Εξαρχία. Ο ανταγωνισμός μεταξύ της πατριαρχικής και της εξαρχικής μητρόπολης για τον προσεταιρισμό των ρουμανικών ορθόδοξων κοινοτήτων ήταν οξύς.
Φαίνεται πάντως ότι οι περισσότερες κοινότητες συνέχιζαν να αναγνωρίζουν το μητροπολίτη Διονύσιο, μολονότι δεν έλειπαν τα παράπονα ότι ήταν ουσιαστικά αδιάφορος απέναντι στις ανάγκες τους.
Άλλωστε και οι ελληνικοί κύκλοι της Κωνσταντινούπολης αλλά και οι Έλληνες πρόξενοι θεωρούσαν ότι ουσιαστικά εμπόδιζε τη δράση των ελληνικών φιλεκπαιδευτικών συλλόγων της περιοχής, αλλά και τη συνεργασία με τους Ρουμάνους .
Άλλωστε και οι ελληνικοί κύκλοι της Κωνσταντινούπολης αλλά και οι Έλληνες πρόξενοι θεωρούσαν ότι ουσιαστικά εμπόδιζε τη δράση των ελληνικών φιλεκπαιδευτικών συλλόγων της περιοχής, αλλά και τη συνεργασία με τους Ρουμάνους .
Η Σιλίστρια σήμερα . Πανόραμα της πόλης
Δημήτριος Κοντογεώργης , Μητρόπολη Δρύστρας
Ίδρυμα Μείζονος Ελληνισμού , 20 Ιουνίου 2008
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου